Al eeuwenlang wordt wereldwijd het van oudsher stammende mei-feest gevierd, een vruchtbaarheidsfeest waarin eeuwenoude symboliek elkaar ontmoet en overlapt. Niet alleen bekend in de Germaanse, Saksische en Keltische culturen maar ook in nagenoeg alle culturen en tijden is dit ritueel bekend.
Het zich dansend vermengen rond de opgezette meiboom zoals de Maitanz, danwel het elkaar onderdompelen in kleuren zoals Holi-Phagwa hebben met elkaar de voortplantingsgedachte gemeen en is het pre-religieuze ritueel volledig gewijd aan leven, dood en hergeboorte. Dit herbevestigende vruchtbaarheidsfeest is door de later opkomende wereldreligies gekerstend, verketterd en verbannen en al naar gelang naar eigen wens en waarde aangepast en vervangen.
Vanwege haar propagandistische belangwekkendheid en waarde is het ritueel en de daaraan verbonden repeterende jaarperiode geclaimd voor diverse machtsgroepen. Zo claimden de socialisten op 1 mei de dag van de arbeid, richtte het Nederlandse koningshuis haar vereringscultus (Koninginnedag, later Koningsdag) rond deze datum. Ook de nationale herdenking- en viering betreffende de WO2 rond deze datum mag hiertoe gerekend worden. Met name het laatst genoemde heeft een grote denkomslag teweeg gebrach.
Met het aanbreken van de periode waarin al sinds mensenheugenis de hergeboorte en het nieuwe leven centraal staat, is in Nederland deze periode sinds 1946 steeds nadrukkelijker verbonden aan de tweede oorlog die de wereld geteisterd heeft. De wereld is helaas nooit vrij geweest van geweld en vallen er in de strijd om economische-, politieke-, militaire- en religieuze macht jaarlijks miljoenen slachtoffers.
Wereldwijd kent men specifiek voor ‘allen-die-ons- ontzield’ zijn jaarlijks aan het eind van de maand oktober, begin november een oeroud ritueel, in Nederland ook bekend als Allerheiligen. In de kern is het een oud pre-religieus ‘maan-wende-feest’ dat sinds mensenheugenis plaats vind ten tijde van het laatste maankwartier van de 10e maan van het volle maanjaar. Tijdens de maan-wende (halo-wende) is de dag en de nacht naar verhouding in evenwicht en breekt daarna de tijd van verdere verdonkering aan.
Het is ook het moment dat aan de periode van het binnenhalen van de oogst een einde is gekomen, de herfst/harvest is ten einde. Het is ook de periode waaraan men sinds mensenheugenis toegedicht heeft dat de scheidslijn tussen leven en dood, tussen de bezielden en ontzielden het meest fragiel is. Het is daarom ook juist specifiek dat tijdens deze periode in het teken staat van ‘allen-die-ons-ontzield’ zijn.
De meifeesten zijn herbevestigende oeroude rituele belevingen waar door middel van rituelen en gebruiken o.a. de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw nadrukkelijk gedemonstreerd en bevestigd werd, al sinds mensenheugenis bekende levensnoodzakelijke waardes en essentieel voor een vreedzaam, vruchtbaar, veilig en voorspoedig leven.
Daarom het pleidooi:
Lang leve het terugkerende voorjaar, ontsteek de vuren, ontkurk de wijn, eet, drink, geniet, vier feest en vier het leven!
Foto’s: Pixabay, Licensefree