Behendig slinger ik m’n bejaarde Twingo de lange oprijlaan in die naar de scharrelei-boerderij van Marianne voert. Het is maar een paar kilometer van m’n huis, twee keer over het water en daarna een keer over de A7 en dan de tweede afslag rechts. Er staat geen bord bij de weg en elk die daar komt is daar op voorspraak en gaat het van mond tot mond. Een kudde boerderijkatjes kijkt nieuwsgierig toe hoe ik m’n vehikel voor een van de schuren draai en achter het huis parkeer. Een paar treden omhoog brengen me bij de garage achter het huis, dan de deur door de schuur in.
Een paar honderd eitjes staan geduldig te wachten om afgehaald te worden, het is zelfbediening. Het laatje links in het bureau is tegelijk ook de kassa waarin een sigarenkistje het geld beheert. Wat je verschuldigd bent stort je erin en je haalt het eventuele wisselgeld er zelf uit. Heerlijk die eerlijkheid, natuurlijk die scharreleitjes zijn ook lekker maar het geschonken vertrouwen maakt dat ze nog lekkerder smaken. Bruine eitjes – zolang de voorraad strekt voor 12 cent per stuk – witte voor een duppie en gigaeitjes voor 15 cent per stuk. Er gaan hier nogal wat scharreleitjes door, bruine staan er zat, witte iets minder.. maar, geen nood, daar stapt Marianne, de kippeboerin binnen, ze had al zo’n vermoeden.
“Ik haal wel even een partijtje nieuwe op” zegt ze en loopt de deur uit naar de schuren en komt even later met een formidabele stapel eitjes weer naar binnen. Leuk mens ook die Marianne, zeker geen saaie boerentrien maar eentje met karakter. Ze houdt van Punk & Metal en daar geeft ze al sinds jaar en dag met haar kapsel op een heel eigen en unieke wijze vorm aan. Een stevige donkerharige hanekam midden op de scheiding met links en rechts een glad geschoren schedeldak. Op de terugweg naar eigen huis, haard en keuken glimlach ik even, nee, ze is er niet een van dertien-in-een-dozijn, geen suffe boerentrien maar een heavy metal tante met scharreleitjes, goed voor een lekkere Heavy Metal & Eier-Punk!