Het is december 1944, in de vooravond van Kerst wordt in de Belgische Ardennen een verbeten strijd geleverd tussen de Geallieerde en Duitse legereenheden. Een eenheid Duitse commando’s van Otto Skorzeny, voert in buitgemaakte Amerikaanse uniformen en materieel achter de geallieerde linies operatie ‘Greif’ uit. De bedoeling hierbij is om bruggen op te blazen, verwarring te stichten en de geallieerde opmars tot staan te brengen.
Op zondag 17 december 1944 worden in de buurt van de Belgische plaats Aywaille drie Duitse commando’s opgepakt, het zijn de 24-jarige Wilhelm Schmidt (Gefreiter – 5 Kompagnie 23, Luftwaffen-Nachrichtenregiment), de 21-jarige Gunter Billing (Oberfahnrich – Marinenachrichtendienst) en de 23-jarige Manfred Pernass (Unteroffizier 3 Kompagnie 4, Nachrichten-Ersatzbataillon).
Zij zullen de Kerstdagen 1944 niet meer meemaken. In een snelrechtzitting worden de drie Duitse commando’s ter dood veroordeeld en op zaterdag 23 december 1944 voor een betonnen gebouwtje in de plaats Henri-Chapelle door een Amerikaanse vuurpeloton geëxecuteerd.
De executie van deze drie werd uitgebreid op foto en film vastgelegd. Fotograaf John Flora maakte hiervan een fotoreportage voor het Amerikaanse blad Life magazine die het fotomateriaal – een half jaar later – op maandag 11 juni 1945 opnam in een aantal pagina’s groot artikel. (https://books.google.nl/books?id=_EkEAAAAMBAJ&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&hl=nl#v=onepage&q&f=false) – Volledige verslag vanaf pag. 47.
De foto’s van de drie geëxecuteerden werden handmatig bewerkt en gemonteerd tot een compacter fotobeeld. Zo werd de foto met Manfred Pernass – die tijdens de executie uiterst rechts aan een paal gebonden was – iets verkleind aan de linkerzijde van de fotomontage geplaatst.
De foto waarop het lichaam van Gunter Billing rechts aan de paal hangt werd iets vergroot en hield zijn centrale plek in de fotomontage.
De foto met daarop het naar voren hangende lichaam van Wilhelm Schmidt – die tijdens de executie uiterst links aan de paal gebonden was – werd aan de rechterkant van de fotomontage geplaatst. Hierdoor werd er een unieke weergave gecreëerd.
Anders dan de onderstaande drie losse fotodelen werd de eindmontage zo in elkaar geplakt en ietwat geretoucheerd dat het op het eerste gezicht een idee gaf van een complete foto.
Uiterst opmerkelijk is dan dat een nagenoeg exacte afbeelding tevoorschijn komt in het door Nazi-jager Simon Wiesenthal in 1946 uitgebrachte boekwerkje KZ-Mauthausen Wort und Bild. Deze afbeelding is echter getekend en de uniformen van de mannen en de achtergrond is zijn vervangen voor gestreepte gevangenenkleding en een prikkeldraadomheining. De ondertekening van deze afbeelding luidt: SWiesentahl 45.
Daaronder staat – in het Duits – het volgende bijschrift te lezen:
“Markies De Sade zou met wellust zijn vervuld als hij een galg in dat concentratiekamp had gezien. Zijn trouwe volgelingen, de SS-beulen, zijn op executiedagen opgewonden. Het geeft afwisseling, niet steeds dat eentonige doodschieten en doodslaan, maar iets wat je kunt fotograferen. Er wordt gewed om rondjes bier hoe lang de gevangene het uithoudt. Hij mag niet te vroeg sterven. Als dat dreigt, wordt hij losgemaakt en zodra hij wat hersteld is verder gegaan. Tot meerdere glorie van de Duivel!”
Een uiterst giftige en suggestieve tekst met een niet verholen haat opwekkende boodschap, een letterlijk en figuurlijk valse boodschap waarbij met absolute zekerheid gesteld moet worden dat Simon Wiesenthal welbewust en opzettelijk zijn eigen haat vorm heeft gegeven door middel van een tekening waarvoor de drie Duitse commando’s – een half jaar eerder – ‘model’ gestaan hebben. Een verlaat en luguber Kerstsprookje.