Boven vaders rookstoel in de hoek van de achterkamer hing de, in donker houten omlijsting gevatte, foto aan de muur. De jonge man die daarop afgebeeld stond hoorde erbij, net als de rest van de familie, zoals de zwart-wit foto van een guitig kijkende vent die in de zilver glimmende fotolijst links op het dressoir stond.
Dat was Piet, mijn moersbroer en in het midden keken opa en oma de achterkamer in. Een naar fotovoorbeeld geschilderde afbeelding van de al vroeg dementerende opa-van-de-andere-kant hing in de gang, tot in detail perfect nageschilderd, zelfs de verkeerd-om gesnoerde schoenen waren als zodanig herkenbaar.
Wie die bebrilde en anjerdragende jonge vent was, daar had ik als opgroeiende Lagelander geen benul van, hij hoorde er gewoon bij. Jaren later kreeg ik pas in de gaten dat het een ingelijste fotokaart was van een Deutsche Prinz, maar dan wel een van de betere soort.
Hij was voor De Oorlog met de dochter van de Nederlandse Koningin getrouwd en was een soort van verzetsheld, tenminste dat begreep ik eruit, heldhaftig en dapper en de papa van een kleine kudde prinsesjes. Een daarvan Beatrix, zou later haar moeder opvolgen als koningin. Het was een prachtig Nederlands sprookje met een grote schare bewonderende Lagelanders daaromheen.
Ook ik had als kleine dreumes, later als tiener en nog jaren na die tijd warme gevoelens en bewondering voor deze omgekatte Duitse prins. Wat wil je ook, het beeld dat je als kind wordt voorgekauwd, dat draag je mee, waarom zou je er überhaupt aan twijfelen?
En toch begon dat proces, een proces van losweking en ongeloof, was wat mij verteld werd en waarin ik oprecht geloofde wel waar? Waarom zou men daarover liegen, mijn ouders geloofden erin, wilden er in blijven geloven, daar kwam ik in mijn latere jaren achter. Die foto aan de muur…, hij is ooit weggeraakt bij een van de verhuizingen, misschien wel weg-ge-MOF-feld.
Onderzoekende en niet alles voor zoete koek aannemende schrijvers kwamen met een ander verhaal, over on-friSSe praktijken van die Lippen-Prinz. Ik was er helemaal niet zo blij mee, mijn geloof brokkelde daardoor af, mijn wereldbeeld moest bijgesteld en de waarheid die ik geleerd had veranderde in een misleidende leugen.
Bij mij geen spijker in de muur voor de ansichtkaart uit ’38, geen gluurder aan de wand. Mijn weten en kennis is in de jaren danig opgeschaald, iets met armen hoog en Reihen fest geschlossen, iets met Fahne hoch al op het schuitje en iets met schimmige Führer Briefe. Onwetend als een kind, voorgelogen en misleid door hen die van de PrinzSS geen kwaad willen weten..