“Wat wil je voor je verjaardag hebben pap?” vraagt m’n dochter. Komende donderdag (het is NU de 20e) word ik 41+ (met nadruk op de plus) en tja.. waar maak je me blij mee? Wat heb ik dan nodig of wat denk ik nodig te hebben? Een lastige vraag, een stukje 85% pure bio-chocola misschien? Gewoon lekker met m’n beide kids eten, samen in de keuken, samen opeten daarna misschien een stukje stappen rond het nabij liggende gaswinningsveld?
Dan komt een gedachte bij me op, de woorden van de sympathieke therapeut waar ik gisteren een bezoek aan bracht, gecombineerd met de woorden en verwachting van de kundige professor & cardioloog die ik gisteren eveneens sprak. Naar zijn oordeel zal ik ondanks mn borsthommeles niet direct dood ter aarde storten.. niet dat hij daarmee een garantie afgeeft laat hij er snel achteraan volgen maar, mij zo inschattende ben ik best wel een taaie.
Waar ik aan denk? In de afgelopen decennia heb ik veel tijd en energie gestopt in zaken waarvan ik vind dat die mij raken, tot op het bot ingedoken, jarenlang onderzoekswerk verricht in rechts- en links radicalisatie op internet en socialmedia, van politieke geschiedenis tot proza prutsels en gedichte gedachten, honderden dossiers aangelegd, aan talloze manuscripten gewerkt, soms in samenwerking met anderen, vaak ook onder pseudoniem en achter de schermen, brandbare, soms uiterst gevoelige maar ook weer minder prangende zaken.
Diverse boeken, talloze (ten dele nog niet) afgewerkte manuscripten, ideeën en plannen en nog in vele honderdduizenden woorden weggeschreven informatie op data-dragers. Ik hoef me de komende 100 jaar echt niet te vervelen. Schrijfsels ook, opgetekend en weggeschreven op andere digitale webstekken. De woorden van mn dochter en onder andere hierboven en ook niet genoemde personen die in mijn leven op welk vlak dan ook deel uitmaken brengen m’n gedachten tot volgende conclusie “alle schrijfsels verzamelen”.
Of en hoe, dat laat ik nog even in het midden, misschien dat mijn digitaal erg kundige zoon me meehelpt een nieuw portaal op te zetten waar ik alles onder kan / ga brengen, wie weet. Verzamelde letters onder het motto Verba Volant, Scripta Manent, oftewel “Woorden vervliegen, het schrift dat blijft.”