Op 30 april 2009, tijdens de Koninginnedag in Apeldoorn, reed een auto in op een optocht waar ook de familie van Oranje deel van uitmaakte. Dit gruwelijke voorval waarbij behalve de bestuurder van de auto, Karst T., ook acht mensenlevens te betreuren waren is in de geschiedschrijving neergezet als aanslag op de koninklijke familie. Toentertijd werden hier direct al grote vraagtekens bij geplaatst.
Dat het een aanslag op a) de (toenmalige) koningin Beatrix betrof, OF b) op (toenmalig kroonprins) Willem Alexander c.q. Maxima OF c) het koningshuis is allesbehalve aannemelijk, eerder zelfs onwaarschijnlijk. De daad van Karst was in wezen niets anders dan een wanhoopsdaad, een schreeuw om aandacht van een mens die met zichzelf danig in de knoop zat. De ouders van Karst tasten over de aanleiding en achtergronden volledig in het duister, ze denken dat Karst gek moet zijn geworden want het was niet “het jong wat ze altijd hebben gekend”. Het jong dat ze kenden was een goedlachse en niet erg opvallende tiener. Karst ging naar de hotelschool in Apeldoorn maar zag zich in dat vak niet helemaal terug en stopte daarom met zijn opleiding. Hij ging niet bij de pakken neer zitten en pakte allerhande baantjes op.
Karst kwam emotioneel in zwaar weer te zitten, raakte in onbalans en raakte daardoor zijn stabiliteit, zijn werk en zijn huis kwijt. Daarvoor in ruil kreeg hij schulden. Maar Kars bleek een vechter te zijn die zich (zonder huis maar mét een tentje) staande wist te houden in de Apeldoornse bossen. Hij slaagde erin weer uit de put te klimmen, zijn schulden af te betalen, werk te vinden, een huisje te huren.. afijn, Kars was een mens die uit een moeilijke situatie weer terug wist te komen. Hij bleek géén crimineel verleden te hebben, géén strafblad, géén activistische neigingen te hebben, was niet aangesloten bij een of andere radicale linkse of rechtse beweging of antimonarchistische beweging. Sterker nog, hij was ervan overtuigd dat het koningshuis in het algemeen en de koningin in het bijzonder een stabiele factor was voor Nederland!
Kortom .. Kars was een onopvallende, niet zo stabiele Nederlander met een psychisch verleden die in zijn laatste levensmaanden weer wat in de put terug lijkt te zijn gegleden. Zijn daad moet dan ook eerder gezien worden als een schreeuw om hulp en aandacht en heeft in de verste verte niets te maken met een geplande aanslag op het koningshuis. Alleen al in Nederland sterven jaarlijks ca. 1.600 psychisch instabiele mensen door zelfmoord/acties. De wijze waarop deze mensen uit het leven stappen zijn legio. Dé één springt voor een trein, de ander springt van een kerktoren en weer een ander van de Euromast. Deze trieste daden zijn echter niet afzonderlijk te vertalen als een aanslag op de NS of de inzittenden van de trein, géén aanslag op de kerk, het geloof in het algemeen of gelovigen in het bijzonder en ook géén aanslag op de stad Rotterdam of de Rotterdammers! Een véél groter deel van de Nederlanders loopt per jaar rond met zelfmoordplannen, maar liefst ca. 400.000 en een kwart daarvan onderneemt daadwerkelijk een poging daartoe. Wat deze wanhopige mensen vooral hopen te bereiken is aandacht in een steeds verder afglijdende en asocialere maatschappij waarin zij zich niet (meer) kunnen handhaven.
Ook Karst T. kan niet anders dan onder deze wanhopige categorie gerekend te worden. Zó ineens reed hij met zijn kleine zwarte Suzuki life de beeldschermen binnen van televisiekijkend Nederland. Eerst door de mensenmenigte die achter de dranghekken staat te kijken, dan door de dranghekken zelf. Met zijn verschrikkelijke daad doodt hij verschillende van de omstanders direct en enkelen sterven later aan hun verwondingen. De auto van Karst raakt bij die eerste botsing enorm beschadigd. Aan de stuurkant is het dak helemaal naar binnen geslagen waardoor Karst ernstig gewond raakt en naar alle waarschijnlijkheid op dát moment al niet meer bij bewustzijn is. Terwijl de slachtoffers achter hem over de grond tollen rijdt de auto zonder vaart te minderen rechtstreeks richting gedenknaald waar hij in volle vaart tegenaan knalt om daar tot stilstand te komen.
Karst T. had géén gepantserde auto, geen humvee, jeep of truck. Géén kunstmest bom, géén bomgordel, geen ander soort van explosief, wapen of giftige vloeistof, geen plan ook, simpelweg omdat er geen plan was. De verschrikkelijke actie was een eenmansactie van een angstige en emotioneel paniekerige Nederlander die geen uitweg meer zag in zijn persoonlijke situatie en uit wanhoop tot deze daad gekomen is. Intensief speurwerk van politie, recherche, inlichtingendiensten etc. leverde niet meer op dan dat Karst in zijn tentjes periode misschien wel eens gedronken en geblowd had. En die informatie was dan ook nog afkomstig van zijn ouders. Nee, zij konden deze man niet aan de grond nagelen simpelweg omdat er niets radicaals of extreems te vinden was.
Ondanks dat hebben de mediamanipulators er alles aan gedaan om de daad van Karst als een aanslag te presenteren op het koningshuis. De hele gecreëerde media-hype was niets anders als lijkenpikkerij, waarbij het koningshuis op een propagandistisch uiterst laakbare wijze sympathie wist te genereren ten koste van dood en ellende van de werkelijke slachtoffers. De propaganda ging zelfs zover dat op 4 mei (nota bene de dag waarop de omgekomen Nederlanders worden herdacht) de koningin op een applaus getraceerd werd van maar liefst 13 seconden. Het applaus dat life uitgezonden werd, werd in het opvolgende NOS journaal nog eens fijntjes verlengd tot 22 seconden waarmee eens te meer bewezen werd dat de vervalsers van het menselijk bewustzijn onvermoeid bezig blijven om de goedgelovige kudde te misleiden.