Home » Columns » Flets & Onfris

Flets & Onfris

Die zaterdag de 15e – nu een jaar terug – zat er net weer een beetje leven in, ik kon me niet heugen dat ik me zo door de griep had laten grijpen als toen. Een paar dagen had ik min of meer als volgesopte dweil comateus plat gelegen met af en toe een ferme slok uienbouillon met een handvol extra vitamines.

Sinds de thuis- en terugkomst van een gastles Vredesonderwijs die voorgaande woensdagmiddag was het even total-time-out, dus niet even achterom klompklossen voor een bak koffie met Bodybuur of voor een knuffel van de kleine buurman als toetje. Niet dat ik daar energie of zin in had, nooit gehad eigenlijk als ik niet lekker in m’n vel zat en nou ook even niet.

Zo ineens was het er, ik had nog voldoende wapentuig voor een klein slacht-veld in de Twingo liggen maar dat moest zichzelf maar even zien te redden. Waar ik wat opgepikt had zal wel nooit helemaal helder worden maar zelf schat ik in dat niet de twee scholen waar ik een gastlezing had verzorgd als virushaard gediend hebben, maar het UMCG, waar ik 12 dagen daaraan voorafgaand geweest was voor Cardio-nacontrole. Hoe dan ook, zo ineens overviel het me. Als gezonde Hollandse knul kon ik wel tegen een stootje zei m’n moeder altijd en aan een beetje griep ging ik heus niet dood.

Een kordate tante was die moeder van me, een fe(no)minale vrouw, die wist hoe ze zichzelf en haar kroost groot moest trekken, op eentje na dan, die gleed haar tussen de vingers door in 1944. Nee, ’t was geen watje en als ziek kleuterkind werd ik toentertijd tijdelijk in het ouderlijk bed geparkeerd terwijl zij dagelijks m’n kussen en lakens verwisselde, bed opschudde en de kamer luchtte. Fris en fruitig koud werden alle bacteriën, ziektekiemen en virussen naar buiten bevorderd waarna ik weer strak in bed gevouwen werd. Voldoende water en een stevige bouillon, dan was je er zo weer boven op. Zo geleerd, zo ook nu gedaan met als resultaat dat ik er na twee ietwat Spartaanse dagen weer stond.

Dit keer was toch anders dan anders, al jaren geen griep gehad (behalve dan die keer dat ik me er voor had laten inspuiten) en er kwam een langer zeurstaartje achteraan, wat weinig smaak met een luchtweginfectie die zich niet zomaar liet temmen. Even bloed prikken bij de arts maakte duidelijk wat er dwars zat en hoe dit te tackelen, een kuurtje van 3 dagen gaf weer lucht maar het duurde toch nog weken voordat het weer goed adem-in en adem-uit was. Het ongemak was nagenoeg in lucht opgelost toen ik 10 weken later weer eens op de spoedeisende hulp binnengerold werd, ’t hartje had Nuivere Maneuvels. ‘k Lag er toch dus ik dacht, tap maar af dat bloed en kom maar op met die virustest, weten we dat ook weer, maar nope.. nix & nada, dat was (toen nog) geen protocol.

Raar protocol dacht ik bij mezelf, ik was de afgelopen jaren bijkans lek geprikt in het UMCG, Beatrixoord & Huisartsenpost en dat alles om de stand van interne zaken te checken. Een druppel bloed toen had binnen een kwartier aan kunnen tonen of mijn lichaam (toen al) antistoffen had aangemaakt voor het oprukkende virus uit China. Er waren toch al wat buizen vol overgeheveld en daar was zonder mankeren ook uit op te maken of mijn afweersysteem functioneerde en antilichamen had aangemaakt voor de Chinese variant. Immunoglobulines, ofwel antistoffen, dat zijn eiwitten om precies te zijn die door de mens worden geproduceerd om lichaamsvreemde stoffen op te ruimen en virussen, bacteriën of parasieten te bestrijden.

Als ik daarmee in aanraking was geweest, dan zou de uitslag van de test IgM aangegeven hebben, een referentiewaarde bij een infectie vaak de eerst geproduceerde antistof, dat later wordt afgelost door de codering IgG, dat wordt dan weer aangemaakt bij grotere hoeveelheden of bij een tweede contact met het viruseiwit (antigeen) aantoont. Over het algemeen zijn mensen niet hun hele leven beschermd bij longvirussen, maar toch zeker wel een paar jaar. Wat betreft dit nieuwe type zijn testdieren (muizen en aapjes) tot dusver niet voor een tweede keer besmet en kunnen dus niet opnieuw het nu zo populaire virus krijgen. Er zijn nog steeds geen bewijzen voor herinfecties NA het aantonen van antistoffen dus ….

Zat van al die onzinmaatregelen, doolhofwinkelroutes en beflappen heb ik me kort geleden laten aftappen met als uitslag IgG, dus dat mijn immuunsysteem aan de slag is, niet voor de komende twee dagen en ook niet dat ik binnenkort weer lek gestoken moet worden. Ik hoef er ook geen prik in met welk soort vaccin dan ook om mijn immuun systeem aan te zetten, DAT is net zo eigenwijs als zijn baas en is al lang slagvaardig aan de gang. Voor dit virus en de aankomende mutaties ben ik toegerust, en ik doe m’n best om het zo lang mogelijk op deze aardkloot vol te houden.

Nix geen oeverloos gepor met frauduleuze sticks en stokken in m’n Kanus, Knar & Keel, een keer meten is prima weten, maar dan gewoon een vingerprik, that’s all. Mijn immuunsysteem staat aan, en functioneert zoals altijd en gemiddeld bij 98% van de 17.000.000 inwoners van dit land. Men moet niet in een verlammende en leugenachtige ontkenning blijven hangen in een alles, maatschappij, economie en sociaal bestel vernietigende spiraalkoers blijven draaien.

Mensen hebben nog steeds niet het eeuwige leven, ze worden ziek, gaan gelukkig allemaal een keer dood, anders zou de planeet waar we op rond draven overvol worden, we maken onlosmakelijk onderdeel uit van de natuur waar alles wat oud, ziek en zwak is uiteindelijk weer gerecycled wordt. Maar NU .. komt de natuur ons te hulp! UV-straling vernietigt alle virussen en de zon.. die zorgt ook nog eens voor een lekker teintje, weg met dat grijs en grauwe, weg met alles wat Flets is & Onfris.