Op vrijdag 7 mei 1915 wordt ’s middags om tien over drie het Engelse passagiersschip de ‘Lusitania’ getorpedeerd door de Duitse onderzeeër U-20.
De bemanning van de U-20 met rechtsonder kapitein-luitenant Schwieger.
De afgevuurde torpedo werkte als een ontsteker op de uiterst explosieve lading van het schip en veroorzaakte een veel sterkere explosie die er voor zorgde dat het 45.000 ton zware schip binnen 18 minuten naar de bodem zonk.
In haar ruimen vervoerde de ‘Lusitania’ (in het geheim) de oorlogsspullen waar Engeland zo om stond te springen, zoals de,“1248 kisten gevulde granaathulzen met een kaliber van 3 inch; vier granaten per kist”, verstopt tussen 90.000 kilo boter, kaas en spek, met elkaar ongeveer 5.000 granaten, verstuurd door de Bethlehem Steel Company.
Naast de duizenden ontstekingsmechanismen en de door de Amerikaanse wapenfabrikant Remington Small Arms Co. geleverde 4.3 miljoen patronen .303 geweermunitie was (niet alleen) het voorste vrachtruim volgeladen met alles waaraan het Engelse leger zo dringend nodig had aan het front.
Onder bescherming van passagiers liet Engeland van over de hele wereld alles aanvoeren wat zij nodig had om het Engelse Rijk te kunnen laten bestaan en te kunnen blijven controleren. Het ‘levende schild’ (de passagiers) op de ‘Lusitania’ hielp niet, 1201 mensen stierven toen de hulpkruiser ‘Lusitania’ ontplofte en zonk.
Het laten zinken van het schip werd door de oorlogspropaganda machine van Engeland en de haat prekende media aan de wereldburgers verteld om de tegenstanders als ‘beestmens’ af te schilderen, iets wat heel goed lukte. Natuurlijk werd over de dodelijke lading niets gezegd of gelogen als ze dachten dat dat handig was. De torpedering van het schip door de Duitse marine zou zelfs één van de belangrijkste redenen zijn voor Amerika om in de Europese Moordpartij (het was toen nog een Europese Oorlog..!!)
Als protest tegen de oorlog. het zinloze vermoorden en tegen de ‘oorlogshandel’ van de hypocriete oorlogsbankiers ontwierp de in München woonachtige kunstenaar Karl Goetz in augustus 1915 – enkele maanden ná de torpedering – een sarcastisch bedoelde ‘herinneringsmedaille’ die hij in een kleine kring van bekenden verkocht. Maar…de satirische bedoelde medaille had een – eerst niet ontdekte – stomme fout. Goetz had op de eerste medaille een foute datum gezet: 5 mei 1915.
Eén van deze eerste medailles kwam in Engelse handen die deze medaille gebruikten voor hun oorlogsleugenmachine. De originele Goetz-medaille werd in grote aantallen door Engeland nagemaakt en in een ‘vet’ doosje én een ‘koele’ brief aan iedereen verkocht als ‘bewijs’ dat de torpedering van het schip van tevoren door Duitsland bedacht was, een laffe moord op hulpeloze vrouwen en kinderen.
Bij het kopiëren van de medaille maakten de Engelse na-apers ook een hele grote fout, op de door hen gemaakte nep-medaille was de maand in het Engels aangegeven. Er stond MAY in plaats van het Duitse MAI. (In het Nederlands mei)
Goetz – de echte ontwerper – en de Engelse vervalsers maakten een verbeterde medaille waarop de datum wel goed stond: 7 MAI 1915.
De medaille werd – om winst te maken én om de wereldburgers voor te liegen – met tienduizenden tegelijk vervalst en in Amerika werden ze heel veel verkocht. Gustav Sandstrom en Clarence Mahood uit Warren County uit het Amerikaanse Pennsylvania maakten hun ‘eigen’ Goetz-medaille die ze – samen met de verpakking
en bijbehorende haatfolder – verkochten voor vijftig dollarcent per stuk of per 12 voor de prijs van 3 dollar.
1201 Mensen stierven bij de ondergang van de ‘Lusitania’, waaronder ook de in Amsterdam geboren en met de Nederlandse musicus Philip Abas getrouwde Beatrice Landesman die samen met haar twee dochters, de 6-jarige Isabel en 2-jarige Beatrice verdronk.
De Medaille:
Voorzijde:
De zinkende ‘Lusitania’ met aan dek duidelijk herkenbare oorlogs-spullen, kanonnen, vliegtuigen etc. Met bovenaan de vermelding ‘Keine Bann Ware’ (geen ban-goederen = geen verboden goederen) met onderop de tekst: ‘Der Grossdampfer Lusitania durch ein Deutsches tauchboot versenkt’ (het stoomschip Lusitania door een duitse onderzeër tot zinken gebracht) en daaronder de eerste – foutieve – datum van 5 mei 1915
Achterzijde:
Een skelet die de dood moet voorstellen verkoopt de kaarten aan het Cunard Line loket. Bovenaan de medaille staat te lezen: “Geschaft über alles” (handel gaat boven alles). Links staat een man de krant te lezen waarop in het Duits ‘U-Boot Gefahr’ (gevaar voor U-boten) te lezen staat terwijl achter hem de figuur van de Duitse ambassadeur graaf Johann-Heinrich von Bernstorff (met hoge hoed) te zien is die waarschuwend zijn rechtervinger omhoog houdt, herinnerend aan de waarschuwende advertentie die Duitsland geplaatst had in de Amerikaanse kranten.
Fré Morel
Bronnen:
Manuscript “Schaakspel om de Wereldacht”, Fré Morel
Het drama van de Lusitania, M. Peeke, K. Walsh Jones, S. Jones, Uitg, Aspekt, Soesterberg, 2006
http://www.lusitaniamedal.com/article.htm
www.Lusitania.net
http://shum.huji.ac.il/~dutchjew/genealog/abas/270.htm
http://genealogy.henny-savenije.pe.kr/tng/getperson.php?personID=I1012273&tree=savenije